Niet de beste tijd van mijn leven: minor in Farnham - L. Schmidt

De eerste fase

Studeren in het buitenland was mijn grote droom. Vanaf het moment dat ik werd geïnformeerd door de HvA dat ik een stage of minor in het buitenland kon volgen, deed ik er alles aan om deze droom te verwezenlijken. Al vrij snel was ik erover uit dat ik in het vierde jaar van mijn studie een minor in het buitenland wilde doen, om zo ook écht de full experience te hebben als internationale student. Ik wilde mij meer verdiepen in film, omdat het mijn droom is om regisseur/scenarioschrijver te worden. Ik kwam al gauw uit bij de University for the Creative Arts in Engeland, die de minor Film Production aanbood. Deze minor werd gegeven op de campus in Farnham, welke de kleinste was van de vier campussen van UCA in Engeland. Dit sprak mij erg aan, samen met de vakken die werden gegeven én de mogelijkheid om op de campus zelf te wonen in de studentenaccommodaties. Dit moest hem zijn, dacht ik. In februari 2022 begonnen de voorbereidingen: het maken van een uitgebreid dossier, de IELTS-taaltoets, toestemmingsformulieren, noem maar op. Heel veel maanden wachten later was daar dan eindelijk het verlossende woord: ik was aangenomen voor de minor!

Mijn tijd in Farnham

Op 17 september zou ik vertrekken naar Engeland, maar mijn vlucht werd geannuleerd. Uiteindelijk vloog ik op 18 september naar London en nam ik de taxi naar Farnham, waar ik met open armen werd ontvangen door mijn zeven huisgenoten. Ik kon het enorm goed met hen vinden en aangezien we allemaal nog geen les hadden in die eerste week, trokken we veel op met elkaar. Toen iedereen zijn eigen rooster begon te krijgen, begonnen bij mij de eerste tekenen van heimwee. Ik kwam terecht in een klas uit jaar 2, waar al veel vriendengroepen waren gemaakt. Daardoor viel ik er een beetje buiten en kon ik niet zo goed binden met de mensen in mijn klas. De vakken en docenten waren wel leuk, maar ik had er wat meer van verwacht. Ik begon me steeds meer alleen te voelen, hoewel ik echt probeerde om mensen te leren kennen en eropuit te gaan. De heimwee was inmiddels zo erg dat ik iedere avond mijn ouders moest zien via Zoom, omdat ik bang was dat er iets met ze zou gebeuren. Het was voor mij immers de eerste keer dat ik voor lange tijd op mezelf woonde en zonder ouders was, wat het extra moeilijk maakte. Dit begon mijn stemming zo erg te beïnvloeden dat ik hulp heb gezocht bij Student Counseling. Dit heeft mij geholpen de heimwee en angst een beetje aan de kant te schuiven, zodat ik ook kon genieten van mijn tijd in Engeland. Uiteindelijk is dit ook zeker wel gebeurd: ik ben naar London geweest, heb de leukste feestjes meegemaakt en heb prachtige mensen leren kennen. Samen met mijn counselor heb ik besloten om twee weken eerder naar huis te gaan, omdat ik deze laatste twee weken geen les meer had. Het moment dat ik mijn ouders weer in de armen vloog voelde nog nooit zo fijn. Mijn exchange semester was zeker niet alleen maar negatief, maar toch kijk ik door de heimwee terug op een moeilijke tijd.

Tips voor studeren in het buitenland met heimwee

Ondanks de heimwee heb ik toch een tijdje nog kunnen genieten van mijn tijd. Mocht jij nou ook last krijgen van heimwee of bang zijn dat dit op komt zetten, heb ik wat tips voor je:

• Maak kenbaar dat je last hebt van heimwee. Bij vrienden, huisgenoten, je ouders, maar ook bij de school. Mensen zijn er om je te helpen.
• Houd een dagboek bij. Het hielp mij enorm om mijn gedachtes van me af te schrijven, zodat ze uit mijn hoofd gingen.
• Probeer te genieten van de kleinste dingen, al is het maar van de zon die op je gezicht schijnt.