Een kijkje in mijn ‘proces naar’ en ‘verblijf in’ Oxford!

Het is wel iets voor mij om vaak te laat te zijn of chaotisch te werk te gaan. Wat je namelijk nodig hebt om naar het buitenland te mogen is een IELTS of TOEFL toets! Deze toets bepaald de graad van je Engels (of andere talen), wat belangrijk is voor je dossiers die uiteindelijk naar de partner Universiteiten gestuurd worden. Hier moet je vroegtijdig bij zijn! Het verwerken van deze toetsen duurt altijd een aantal weken, en de deadline van mijn dossier kwam steeds dichterbij maar alle IETLS-toets plekken in Nederland waren al vol. Ik moest daarom gaan zoeken in een andere stad, of daar nog plek was. Gelukkig had Brussel nog een plekje over en zou mijn resultaat op tijd binnen komen, waardoor ik mijn dossier ook voor de gewenste deadline kon inleveren. Poeh poeh, dat was even stressen. Ik had er verder eigenlijk wel veel vertrouwen in. Ik had mijn volle zin op Edinburgh gezet, hier had een vriendin van mij gestudeerd en er was maar 1 plek beschikbaar. Mijn ietwat competitieve ‘ik’ wilde die enige plek bemachtigen! Toen ik langzamerhand aan de slag ging met het schrijven van mijn dossiers (en dit moet je niet onderschatten), kwam ik er gaande weg achter dat ik eigenlijk toch niet geheel een idee had waar ik aan begonnen was. Motivatie hier, ‘reference letters’ van je SLB’er, cijferlijsten en gemiddeldes, vakkenkeuzes + motivaties… Wellicht een beetje onderschat, maar hoppa schrijven maar! Ik had zoals ik al zei Edinburgh op 1, Oxford op 2 en Aarhus (Denemarken) op plek 3. Natuurlijk keek ik naar de vakken die de partnerscholen te bieden hadden, maar wat voor mij wellicht nog wel belangrijker was: de stad waar ik heen zou gaan. Dit is uiteraard ook belangrijk, maar laat je hierdoor niet al te veel leiden. Uiteindelijk denk ik dat je eenzelfde soort ervaring in welke stad dan ook mee zal maken. Ik heb vaak met het International Office gebeld, gesproken en veel informatie opgedaan over de verschillende processen/keuzes voorafgaande aan mijn vertrek. Gelukkig werd ik heel goed begeleid en hadden ze zelfs oud studenten gevraagd hun ervaring met mij te delen.

Er was eigenlijk weinig wat ik wilde weten, ik wilde vooral meemaken, ervaren. Ik had na hard zwoegen mijn dossiers in april ingeleverd (voor de gewenste deadline) en vanaf dat moment is het afwachten. Ik wist dat weinig studenten zich hadden aangemeld om naar het buitenland te gaan in het eerste semester, waar zouden zij heen gaan? Ergens in mei kreeg ik te horen voor welke universiteit ik aanmerking zou komen, dit was Oxford Brookes University geworden! Een kleine glans van teleurstelling gutste door mijn lijf, want ik had al mijn zinnen op Edinburgh gezet. Een les waar ik van kan leren: ik ben namelijk nog nooit zo blij geweest in Oxford. Het is niet alleen de stad die jouw ervaring maakt zoals hij is, het is voornamelijk alleen de érvaring die jouw buitenlandperiode compleet maakt. Maar het proces was nog niet klaar, nu ging het International Office mij nomineren voor de school, dus nu moest ik alleen nog goedgekeurd worden door Oxford Brookes University om daar te mogen studeren. Dit duurde en dit duurde. In de tussentijd hadden we een bijeenkomst gehad met alle buitenland studenten, om meer te leren over normen/waarden en cultuurverschillen in het buitenland, want ja.. deze onderschat je. Na een hele lange tijd (het was blijkbaar druk op kantoor in Oxford) kreeg ik uiteindelijk mijn goedkeuring van Oxford Brookes. Ik mocht naar Oxford, jeej!
Gelukkig werd je accommodatie (mits: op tijd aanmelden) vanuit Oxford geregeld. Zo werd ik in “Clive Booth Village” geplaatst. Tevens ook de enige keuze die ik had, volgens mij werden alle Erasmus studenten hier gezet. Heel fijn, want dit was op steenworp afstand van het hoofdgebouw van Oxford Brookes en nóg beter nieuws: de vakken die ik gekozen had, die ik ook mocht volgen, waren ook allemaal in dit gebouw! Oxford Brookes kent een aantal faculteiten en sommige waren wel 40 minuten rijden met de bus. Lucky me, wat een luizenleven. Na mijn enrolment kreeg ik onder andere mijn rooster en een buspas voor gratis vervoer met de Brookes bussen. Ook kon je je aanmelden voor health care en andere belangrijke zaken. Mijn rooster was vrij relaxed. Ik had dinsdag, woensdag en vrijdag les en +- 3 uur per dag. Maar nu eerst: freshers week!

Ik woon al 5 jaar in Utrecht en maak al 5 jaar de UIT-week mee. De welbekende introductie tijd… Freshers week is hetzelfde fenomeen. Ik hoorde hier al veel over van vrienden die in Engeland wonen/studeren. De een zei: “Niet naar toe gaan, dat is een orgie voor 18 jarige losgeslagen pubers die net uit huis zijn”, de ander zei: “Alles meepakken wat je meepakken kan! Er worden super vette feesten georganiseerd en je hebt elke dag wel iets vets te doen!” Ik was wederom te laat met het kopen van een “freshers week” bandje (je betaalde volgensmij 60 euro voor een week ‘pas’) dus moest ik per dag kijken waar ik aan mee zou doen. We kregen een uitgebreide agenda met alle feesten erin, en samen met mijn huisgenoten (die ik langzamerhand leerde kennen) besloten we naar sommige feesten te gaan. Over mijn huisgenoten gesproken: de meeste cultuurverschillen merkte ik thuis. Ik woonde met een meisje uit Australie, een meisje uit Japan, een jongen uit Amerika en een jongen uit Breda (gelukkig, kon ik af en toe nog een beetje Nederlands lullen). Het was een super leuke tijd met ze, maar ik merkte wel dat mijn interesses een heel andere kant op gingen. Ik ging meer met andere mensen om, waarom? Daarover later meer. Ik heb een super leuke Freshersweek gehad, en ook heb ik kunnen constateren dat beiden meningen die naar mijn hoofd werden geslingerd waar waren. In de freshersweek was ook een freshersfair. Op deze fair kon je alle verschillende sporten die binnen de universiteit beoefend werden vinden, en alle verenigingen die binnen de universiteit plaatsvonden. Alle sporten die je kan bedenken: rugby, pingpong, lacrosse, snowboarden, tennis, cheerleading en alle soorten verenigingen die je kan bedenken: skateboarden, paaldansen, jazz orkest, Disney Fans, je kan het zo gek nog niet bedenken.

Ik had besloten me aan te melden voor een aantal verenigingen, voornamelijk sport: Tennis, handbal, snowboarden en The Tab (Engels online studenten tijdschrift), jazz orkest en Brookes Radio. Deze organisaties (ookwel societies genoemd) organiseerden ongeveer een keer per week een ‘social’. Dit hield in dat er een reden gezocht werd om te mogen drinken. De sport societies organiseerden deze socials vaak op woensdag, waarna alle societies zich richting de ‘main venue’ van Oxford verplaatsten: O2 Academy. Deze avonden wordt “fishies” genoemd en dat is hét evenement van de week. Kaartjes kosten 5 pond, maar ze werden ook wel eens voor 30 pond aangeboden op de universiteits Facebook. Een gek als je dat ging betalen! Wel altijd erg spannend of je er een kon bemachtigen. Dankzij deze societies heb ik heel veel studenten leren kennen, internationals maar ook gewoon uit Engeland. Ik raad het daarom ook iedereen aan om te doen! Het zorgt ook voor een onvergetelijke ervaring.

Buiten alle pret werd er natuurlijk ook gewoon gestudeerd. Ik had geluk dat ik de vakken toegewezen kreeg die ik ook had aangevraagd, dit kan nog wel eens afwijken namelijk. De docenten van mijn vakken waren erg chill. Duidelijke powerpoint presentaties met de nodige portie (Engelse) humor. Het huiswerk wat we kregen was naar mijn idee wel meer en (vooral) zwaarder dan wat ik van de HvA gewend ben. In Engeland wordt er heel intensief gebruik gemaakt van de bibliotheek, en dan heb ik het niet over de computers die daar staan, maar over de boeken. Je moest voor ongeveer elk essay wat je schreef een minimum van 12 bronnen hebben. Deze bronnen werden soms aan je toegewezen, maar voornamelijk wel gecontroleerd op bruikbaarheid. (Sorry voor wat ik nu ga zeggen). Ik heb nog nooit gebruik gemaakt van de HvA library portal, maar ik had mijn vakken in Oxford niet kunnen halen als ik het ook daar nooit gebruikt zou hebben. Het feit dat je veel bronnen (boeken, journals) moest lezen en gebruiken voor je summaries en essays was het probleem niet zo. Het zat hem meer in de behendigheid van je Engels. Ik heb Engelse familie en spreek in het dagelijks leven genoeg Engels om er geen moeite mee te hebben, maar als je een Engels essay moet schrijven, 12 Engelse bronnen moet gebruiken en daar nog vloeiende Engelse zinnen uit voort moet brouwen is dat niet altijd even prettig. Ik heb ook een aantal tentamens gehad die me uiteindelijk heel gemakkelijk afgingen. Wat we allemaal moesten leren t.o.v. wat er gevraagd was soms echt een wereld van verschil. Wellicht dat je op de eerste blik schrikt van de werkdruk die Brookes van je vraagt, maar achteraf viel het allemaal reuze mee. Buiten dat: de bieburen waren erg gezellig met mijn nieuwe (society) vrienden!

Mijn meest gespendeerde uren waren in de local pubs. Maar om even een goed beeld te schetsen van hoe mijn week eruit zag:
Maandag: 05:45 AM: wekker gaat af, om 06:30 AM handbal training. Dit klinkt gestoord, was het ook, maar wel een fijne manier om je dag productief mee te starten! Afhangend van mijn werkdruk ging ik dan na training naar de bieb, of naar huis mijn nest weer in. Ik zag maandag altijd (nu nog steeds) als mijn “derde weekendsdag”, dus in de meeste gevallen was ik na mijn bed in de stad te vinden, of een van mijn beste vriendinnetjes mentale support bieden op de werkvloer. De avonduren werden vooral gespendeerd in mijn favoriete pubs: The Cowley Retreat, The Library of Big Society.

Dinsdag: Opstaan en de weekelijkse filmklassieker opzetten (als huiswerk voor Key Issues in Film). Rond 14:30 verplaatste ik mij naar de collegezalen voor The Film Industry. Na dit college ging ik vaak de bieb in om huiswerk te maken, of ergens friet met kaas naar binnenwerken (cheesy chips: beste uitvinding ever). Na dit gedaan te hebben vervolgde ik mijn weg naar het tweede college van de dag, Communication, Media & Culture van 17:00-19:00. Dan had ik van 20:00-22:00 handbal training, als ik niet té moe was ging ik daarna nog even de pub in met mijn vrienden.

Woensdag: Als ik de klassieker niet op dinsdag keek, keek ik hem op woensdag ochtend. Vervolgens had ik van 15:00-17:00 Key Issues in Film. Een onwijs leuke les en zeer leerzaam. Dan vervolgde ik mijn weg zo snel mogelijk richting huis zodat ik me kon verkleden voor Fishies. De societies hadden altijd een thema, je zag dus altijd horden babies of dinosaurussen of mexicanen op straat lopen die allemaal maar 1 doel hadden die avond: de avond zo snel mogelijk weer vergeten.

Donderdag: VRIJ! Niks te doen, heerlijk. Uitbrakken. Dan had ik ’s avonds van 19:00-20:00 een uurtje radio wat ik samen met een vriendinnetje maakte. Elke week een ander genre. Vaak ging ik daarna met maten van radio weer naar een van mijn favoriete pubs. Het was niet een heel zwaar leven wat ik daar leidde.

Vrijdag: van 09:30 tot 11:00 Publishing and Book history. By far het meest interessante vak wat ik heb gevolgd op Brookes. Na deze lessen ging ik vaak de stad in om een beetje rond te wandelen, naar de Universities te kijken, te wandelen in de meadows. Tijd doden tot ook mijn maten klaar waren met studie. Van 18:00-20:00 had ik handbal training, maar ik was niet altijd aanwezig op vrijdag. Er was een club genaamd “The Bullingdon” die veel events organiseerde. Vaak op de vrijdag en/of zaterdag. Dan gingen we vaak thuis feesten, dan nog een pint in de pub en dan richting “Bully”. Heerlijke avonden, heerlijke weekenden.
Ik had vrij veel gespaard voor Oxford, het is namelijk geen goedkope stad. Maar wat geld betreft ben ik er goed uit gekomen. Ik kon in de weekenden ook makkelijk op en neer naar London, want de bus kost maar 8 pond. Het hangt er uiteraard altijd vanaf waar je heen gaat, maar als je van plan bent om in UK te studeren is een gevulde portemonnee wel handig. Er zijn veel vrienden uit Nederland langsgekomen, dan moest ik wel even extra opletten want je wil dan zoveel mogelijk van de stad laten zien en zoveel mogelijk dingen ondernemen. De colleges van Oxford University zijn niet openbaar en je moet vaak rond de 7pond entree kosten betalen. Oxford is een prachtige stad, maar que bezienswaardigheden is Oxford University (bijna) het enige wat ik echt heb kunnen laten zien aan mijn bezoekers. Je hebt natuurlijk ook National Museum of History, ook zeker een knaller. Je komt als Brookes student vaak gratis binnen bij vertoon van je studentenpas, keep that in mind!

Al met al heb ik een GE-WEL-DIGE tijd achter de rug en ik baal als een stekker dat ik weer in Utrecht zit. De “Erasmus kloof”, een bekend fenomeen voor mensen die terug komen van exchange en dan terug verlangen naar waar ze geweest zijn, is geen makkelijke. Ik zit daar nu midden in: jeej! En omdat de meeste vrienden die ik gemaakt heb gewoon Engels zijn en nog allemaal in Oxford zitten (in plaats van andere exchange students die allemaal weer retour zijn naar eigen land), is het soms extra *k.u.t.* omdat ik elke dag geconfronteerd wordt met de leuke activiteiten die ik daar deed en nu niet meer kan doen. Maar extra leuk (en het is super goedkoop) om een weekendje langs te gaan! Ik raad iedereen aan op een exchange te doen, je leert er zo veel van en je komt in 9 van de 10 gevallen ‘wijzer’ terug. Alle verschillende nationaliteiten met wie je omgaat, het andere soort lessysteem en de cheesy chips waar je niet te veel van moet eten. Ik sta er ook helemaal voor open om mijn ervaringen met geïnteresseerden te delen! Vraag mij gerust alles wat je te vragen hebt.